حسین(ع) بهترین راه برای خداشناسی

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، نادر لاری، کارشناس مذهبی در بیان ظرفیتی که ایام محرم برای هدایت انسان‌ها فراهم می‌کند، گفت: «گفته می‌شود «ان‌الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه» به این معنا که اباعبدا... الحسین (ع) ظرفیت و قوه‌ای از جانب خداوند است که انسان‌ها را هدایت ‌کند. اباعبدا... الحسین (ع) قوه هدایت و رحمت واسعه‌ای از جانب خداوند برای بندگانش است. در قرآن آمده است: «أَیها الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّه وَابْتَغُوا إِلَیه الْوَسِیلَةَ»: اى کسانی که ایمان آورده‌اید تقواى الهى رعایت کنید و به اسبابی که به تقرب او یاری می‌کند، نزدیک شوید. امام حسین (علیه‌السلام) بهترین وسیله برای هدایت و نزدیکی به خداوند است. محرم بهترین سبب برای خداشناسی و گریه بر اباعبدا...حسین (ع)، یک راه نزدیک شدن به خداست. در مناسبت‌های خاص دیگر همین اسباب هدایتگری وجود دارد.

اگر قرار است بین خداوند و بنده‌اش بهترین ارتباط شکل بگیرد می‌گویند برو در خانه امام حسین(ع). همین است که خداوند در روز عرفه نخست به زائران امام حسین(ع) توجه می‌کند و بعد به حجاج خانه خدا یا در نیمه شعبان می‌گویند رو به قبله بایستید به حسین (ع) و اصحابش سلام دهید. در کامل الزیارت، فضیلت اشک برای حسین بارها یاد شده است و گفته شده گریه بر حسین(ع) گناه را می‌بخشد. ایام محرم بهترین زمان برای آمرزش گناهان و رجوع به خداوند است. گریه بر حسین (ع) را سبب آن می‌دانیم که به اصل برسیم. به قولی: تو پنداری که من لیلی پرستم/ من آن لیلای لیلی می‌پرستم».

این کارشناس مذهبی بدعت در نوع عزاداری‌ها را یکی از موانع درک صحیح ظرفیت عظیم عزای حسین (ع) دانست وگفت: «‌چهار اصل در تبیین شرایع دینی و حکم خداوند داریم: قرآن، سنت پیامبر، اجماع علما و عقل. در نحوه عزاداری‌های باید کاری کنیم که با این چهار اصل همخوانی داشته باشد. امام حسین (ع) نامه‌ای برای اشراف بصره می‌نویسد با این مضمون که سنت پیامبر مرده است و به جای آن بدعت‌ها جایگزین شده‌اند. خود امام حسین (ع) می‌گوید که من به خاطر بدعت قیام می‌کنم. عزاداری که پیرو مکتب اباعبدا... الحسین (ع) است در نحوه عزاداری هم نباید بدعت کند. بدعت به معنای کار نو و بی‌سابقه‌ای که قبلا انجام نمی‌شده است. در نحوه عزاداری باید دید که بزرگان دین چگونه عزاداری می‌کرده‌اند. امام صادق (ع) جلسه وعظ و روضه برای سید الشهدا برپا می‌کردند. باید دید که چقدر جلسات عزاداری ما با جلسات عزاداری امام صادق(ع) نزدیک است.»

وی ادامه داد: «با وجود اینکه در اظهار شعائر دینی دست باز است و هر طور خواستی می‌توانی برای امام حسین (ع) عزاداری کنی ولی به این معنا نیست که شمشیر‌برداری و به سرو کله خودت بزنی تا خون جاری شود. باید در عزاداری امام حسین(ع)  معرفت جاری باشد. انسان باید ذوب در مصیبتی شود که بر امام حسین (ع) وارد شده است. سید‌رشتی یکی از خوش‌گریه‌ها بر مصیبت عاشورا بود. این سید بزرگوار با یک «حسین (ع)» شنیدن اشکش جاری می‌شد. این نحوه عزاداری کردن بر‌آمده از شناخت و عظمت امام زیباست!»

این کارشناس مذهبی در پایان صحبت‌هایش گفت: «‌در پایان ایام محرم و صفر کسانی ضرر می‌کنند که نتوانستند با اباعبدا...(ع) رفاقت کنند. در این ایام باید کاری کرد که توجه امام حسین (ع) را بیشتر به ما جلب شود. با برپاکردن عزای او و نذری دادن‌ها می‌توان رضایت امام حسین(ع) را جلب کرد ولی بهترین جایی که امام حسین (ع) راضی می‌شود جایی است که امام زمان (عج) شاد شود. حالا چطور می‌شود امام زمان (عج) را شاد کرد؟ با گناه نکردن و خطا نکردن. وقتی از جلسه روضه و عزا بیرون آمدیم و با گریه بر حسین‌(ع)، پاک شدیم، قدرش را بدانیم و با گناه و خطا، آن را از بین نبریم.