به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، تعدد فروشگاه‌های فروش مواد‌ غذایی و پسوند و پیشوندها و تسهیلاتی که ارائه می‌کنند؛ مثل همواره تخفیف یا جوایزی که برای مشتریان درنظر می‌گیرند، انتخاب مکان و محل خرید را سخت می‌کند. سخت می‌شود  بین تبلیغات پرزرق و برق‌شان یکی را انتخاب و احتیاجت را رفع کنی. خلاصه با هر وسواس و حساسیتی که بود یکی را انتخاب کردم و برای خرید به آنجا رفتم. خرید به اندازه رفع نیازهای کوتاه‌مدت باعث می‌شود زیاد به این فروشگاه‌ها سر بزنم و حالا هم حدود یکی، دو هفته از آخرین خریدم گذشته بود. فاصله زمانی کوتاه بین دو خریدکردن و عقبه‌ای که از این فروشگاه‌ها می‌دانستم؛ اینکه هرگز نمی‌گذارند قفسه‌ای خالی از جنس شود، اما با تصویری که این‌بار دیدم  نگاهم را دچار تناقض کرد. مثل همیشه انتظار مواجهه با فضای آرام و در حال خرید مردم را داشتم اما این‌طور نبود. خیلی از قفسه‌ها به ‌هم ریخته بود، برخی برندها موجود نبود ولی کیسه‌های دست مردم پر بود از اجناس و البته از هرکدام چندتا. فکر کردم شاید این چند نفر این‌طور باشند، کمی صبر کردم و از خرید منصرف شدم تا دقیقا بفهمم چه خبر شده است. مردم بسیاری از اجناس را بدون در نظر گرفتن اولویت به تعداد زیادی برمی‌داشتند و می‌خریدند. التهابی نظیر التهابات مترویی و ورزشگاهی؛ مثل زمان‌هایی که در مترو یک نفر می‌دود و بقیه به دنبالش یا در ورزشگاه شعاری می‌دهند و بقیه تکرار می‌کنند. اینجا هم برخی به دلایلی که گفتم جنس زیاد برمی‌داشتند و بقیه هم بدون اینکه بدانند چرا؟ این کار را تکرار می‌کردند.

خواستم توجهی نکنم و دنبال خرید خودم بروم، جلوی یخچال ایستاده بودم و یک پنیر و یک نوشابه برداشتم، یکی از مشتری‌ها یک‌دفعه رو به من گفت: «آقا یکی؟ بیا بیا ایناروهم بذار تو سبدت، بخرشون.»

چون فضای موجود در فروشگاه را متوجه شده بودم کمی جواب برایم روشن بود اما بازهم سوال کردم چرا؟ گفت: «بخر اگر امروز نخری، فردا همین هم گیرت نمی‌آد. می‌گن فلان‌چیز نیست و بهمان‌چیز هم از هفته آینده دیگر در بازار موجود نیست.»
جالب بود و تاسف‌برانگیز. خیابان آرام بود، مردم زندگی می‌کردند، خیلی‌ها به اندازه خودشان جنس می‌خریدند اما برخی طبق معمول همیشگی‌شان کاسه داغ‌تر از آش بودند. خودشان التهاب داشتند و این را به بقیه هم تزریق می‌کردند.  فهم و تماشای فضای نابسامان اقتصادی و معیشتی موضوع پنهانی نیست.

کمی قدم زدن و پرس‌و‌جو از کسبه و مردم، نگاه به تغییرات عجیب نرخ ارز و قیمت سکه و این‌دست از موضوعات به‌خوبی وضعیت فعلی اقتصادی و معیشتی را ترسیم می‌کند. اما کنش‌های غیرمنطقی و شتاب‌زده آن هم با استدلال‌هایی نظیر کمبود‌ها، تمام شدن اجناس و اقلام جز تشدید التهابات موجود در فضای معیشتی و اقتصادی آورده دیگری ندارد.

اعتنایی به تشویق و البته اصرار آن مرد برای خرید اقلام بیشتر نکردم، حد نیاز را تهیه کردم و هنگام خروج از مسئول فروشگاه سوال کردم که آینده بازار چگونه است؟ این وضعیت توجیهی دارد، که او هم پاسخ داد: «این‌دست از اقدامات و این نوع خرید کردن‌ها با این دلیل که جنسی در بازار وجود ندارد و با کمبود مواجه می‌شویم و... جز آسیب روانی، تشویش ذهنی، آسیب به بازار و افزایش چندبرابری قیمت‌ها خروجی دیگری ندارد. البته ما استقبال می‌کنیم آن هم تا وقتی که قیمت خرید اجناس خودمان هم بالا نرود.»

از فروشگاه خارج شده بودم، خبری از آن فضا نبود، انگار حالا همه به حد نیازشان جنس خریده بودند، در همان محیط کوچک و به اندازه همان اندک خریداران فضا ملتهب بود و عجیب. اما اینجا و در خیابان اوضاع آرام‌تر بود و با وجود تمام مشکلات مردم باعث و بانی وضعیت بد اقتصادی نبودند؛ ما هم مردمی نباشیم که به التهابات دامن بزنیم.

 

* نویسنده : ابوالقاسم رحمانی روزنامه‌نگار